Compostella 2024             Berichten uit het zuiden

 

Gracias

 

De stad zelf slaapt nog half,

wrijft zich de schone ogen uit

als onze vastberaden treden resoneren

tegen de lage witte muren

van zwijgzame, stokoude huizen.

 

Al snel stappen wij welgemoed

langs winterlege, koffiebruine akkers

waar in de groene rand, nog schuchter,

de voorjaarsbloeiers ons verblijden

terwijl olijfbomen vanuit hun knoestig harnas

de prille roomwitte bloesems

nog in de kiem bewaren.

 

Bedwelmd door zon en rijke aroma’s

volgen wij traag de brede Taag.

Die vrolijk glinsterende gids

kabbelt al dagen met ons mee

tot wij, een eind voorbij de oever,

in godverlaten dorpen komen,

skeletten uit een rijk ruraal verleden,

getuigen van een trieste strijd.

 

Wij dwalen verder door het bronzend land

dat zich ondanks de gure dagen,

de tonnen regen en de bijtende zon,

toch weer in alle variëteiten

van lentegroen omhult,

aan alle pelgrims langs het pad

de schoonste plaatjes toont.

 

Wanneer de lange, grote tocht

verheugd herinneren zal zijn,

zullen wij in ons lenteland

de vrienden en de dagen koesteren.

Allicht een beetje triest,

maar moe en o zo dankbaar,

intens en rijker in het leven staan,

veerkrachtig onze levenswegen gaan.

 

 

© Paul Vereecken, 23 maart 2024

weemoedwegen, woud

van tranen in het oude

hart van Portugal

 

Caminando

 

Ik hou wel van dit stille zwerven.

De bruine, bonkige huid van deze kabbelende kronkelpaden

daagt alle zintuigen en spieren uit.

 

Hier draagt de rillerige lente haar eerste kleurig kleed.

Wij stappen monter uit de dageraad

en worden elke dag opnieuw onthaald

op waaw-gezichten langs wonderlijke, ruige wegen.

 

We kruisen blijgezind het pad met wandelhelden van de wereld.

De felle regenbuien en de ballast

van de zware wandeldagen

worden steevast beloond

met geurige gerechten uit dit lekkere land.

 

De straffe sterkte van verhalen zal

tussen klinkende glazen enblinkende spiegels

allicht weer schaterlachend blije, hoge toppen scheren

bij alle disgenoten, oud en nieuw.

 

Het krakend slapengaan zorgt voor een diepe, korte nacht.

Heel vroeg al morgen delen prille vogels

de zeldzaam mooie, nieuwe tocht met ons.

Ik hou wel van het zwervend zwijgen,

dat alle taal straks voeding geeft,

dat deze mens laat voelen dat hij steeds liever, trager leeft.

 

PV, luchthaven Porto 11 maart 2024.

Welkom. Hier geven we jullie graag wat info over onze tocht naar Compostella. We vertrekken in Lissabon op 23 februari 2024. Af en toe vertellen we graag wat over ons avontuur en we steken er een fotootje bij. Bedankt om ons te volgen! Op de foto rechtsonder ontmoet je alvast de 7 mensen die samen vertrekken.