PAPYRUS
Pas na een week of drie
verwijl je echt niet meer in
somberheid van alledaagse winterwanen.
Je herontdekt jezelf
in een papieren bos dat schier oneindig
met je klimt of daalt, waarin het dolen zelf
aan elke dag meer toekomst geeft.
Uit lange, schaars geklede bomen
met bontfrivole voorjaarsbenen
ontvang je namens alle bosbewoners
gezwind de nieuwste maren
uit het puberale, wassend lenteland.
Zo komt ook welgevallig,
in breed geurende dreven van eucalyptus,
alle heil alsnog van boven
in opgejaagde bonte wolken,
bevrijd van staalazuren pakken.
Ze laten bos én bomen zien.
Ze maken plaats voor klare dagen
en voor papieren hoop misschien.
PV, Porto,20 maart 2025.
(Foto Andrei Halus)
Camino 2025: Porto-Santiago de Compostela - Finisterra
WERELDPOEZIEDAG
In Porto stroomt de regen
vanop haar groene heuvels
naar de haven.
Aan de Douro zingt ze de fado
met een rauwe levenskracht
die alle deuren hier op kieren zet.
Op de stroom vaart
een vloot melancholie voorbij.
Het is lente.
PV, Porto, 21 maart 25.
CAMINO
(vrije bewerking van ‘Qué vendrá?’ door ZAZ)
Waarheen we straks ook stappen,
het maakt ons geen meter uit
zolang we maar elkaar
niet uit het hart verliezen
in het vlieden van de tijd,
zolang de hartstocht en de woede
elkaars nabijheid dulden,
in wat we doen en wat we laten,
in wat we denken, wat we praten
het leven vrolijk voorrang geven.
Wat gebeurt er, wat zal komen?
Volgen wij zelf ons pad,
zonder denken, zonder weten
waar straks de finale ligt,
waar dit drukke leven zwicht?
In de vreugde, in de tranen,
in het liefhebben en falen
in de keuzes die we maken
laten wij toch zorgen los,
zal de straffe wind ons strelen.
Ondanks drijfzand na de vloed
zullen wij elkander helen,
laten wij de uren varen,
zullen wij het vuur bewaren
tot wij in de wolken wonen
of in milde mist verdwalen.
In wat zijn en komen zal
groeit ons eigenste verhaal,
lopen wij langs slingerwegen
zonder talmen, zonder taal.
Als wij straks verdwalen,
niet meer verder moeten gaan,
is dat enkel en alleen
omdat wij onszelf al vonden,
graag, bewust, van kop tot teen,
omdat wij hier zijn geland,
gezegend en voldaan
in onze schoenen stonden.
© Paul Vereecken 2025
Daar zit je dan plots
op een bank in de zon
in een stad die bekoort
door het licht en de geur
van het maal dat hier gaart.
De vrienden hebben zichzelf,
hun inzet en hartstocht
vandaag niet gespaard.
De dag was ons dankbaar,
De tocht werd gesmaakt.
We hebben de luchten,
het landschap bewaard
voor de dagen die volgen,
de blijheid die wacht.
Ons wachten nu uren
van kunde en smaak,
het vuur van de vriendschap,
de helende nacht.
Voor nu of voor straks,
slaap zacht .
PV, 11 maart, 18 u. Pontevedra
Waar sterren, wind
en water elkaar ontmoeten
ligt het einde van de wereld.
In Fisterra ligt de schoonheid
voor het grijpen.
Je moet het gewoon doen.
Je moet de wind trotseren
om in te zien dat hij je draagt.
Daar word je sterk van.
En blij.
Omwille van het pad,
de gulle banden
en de dragende wind.
PV 4 april 2025
BARCELOS
Na de huizenhoge golvenpracht
met de krullende, dartele kronen,
de zonnetochten in de speelse voorjaarswind ,
de wolkenpuzzels en de bloemenpracht
verlaten wij de kusten van Atlantis.
De zee heeft ons verwend
met warmte die de wanderlust
alleen maar groeien doet.
We trekken graag de heuvels in.
We snakken naar het groene,
authentieke hart van Portugal.
De tocht is lang, de honger groot.
Het oude, gulle land zal ons
in weer en wind en steeds opnieuw
naar blijdschap en verbinding voeren.
pv 05 maart 2025, Barcelos
CAMINANDO 2025
Ik hou wel van dit stille zwerven.
De bruine, benige huid van
deze kabbelende kronkelpaden
daagt alle zintuigen en spieren uit.
Hier draagt de rillerige lente
haar eerste hupse gewaad.
Wij stappen monter uit de dageraad
en worden elke dag opnieuw
langs bonkige wegen onthaald
op wonderpanorama’s.
We kruisen blijgezind het pad
met wandelhelden van de wereld.
De felle regenbuien en de ballast
van de zware wandeldagen
worden steevast beloond
met geurige gerechten uit
dit schone schiereiland.
De straffe sterkte van verhalen zal
tussen klinkende glazen en blinkende spiegels
weer schaterlachend hoge glundertoppen scheren
bij vertrouwde en pittige nieuwe tochtgenoten.
Het krakend slapengaan zorgt
heilzaam voor een diepe, korte nacht.
Heel vroeg al morgen delen prille vogels
de zeldzaam mooie, verse tocht met ons.
Ik hou wel van het zwervend zwijgen
langs paden van sereen geluk,
dat alle taal straks voeding geeft,
mijn belegen lijf laat voelen
dat het trager en ja, liever leeft.
©Paul Vereecken, februari 2025
Compostella 2024 Berichten uit het zuiden
Gracias
De stad zelf slaapt nog half,
wrijft zich de schone ogen uit
als onze vastberaden treden resoneren
tegen de lage witte muren
van zwijgzame, stokoude huizen.
Al snel stappen wij welgemoed
langs winterlege, koffiebruine akkers
waar in de groene rand, nog schuchter,
de voorjaarsbloeiers ons verblijden
terwijl olijfbomen vanuit hun knoestig harnas
de prille roomwitte bloesems
nog in de kiem bewaren.
Bedwelmd door zon en rijke aroma’s
volgen wij traag de brede Taag.
Die vrolijk glinsterende gids
kabbelt al dagen met ons mee
tot wij, een eind voorbij de oever,
in godverlaten dorpen komen,
skeletten uit een rijk ruraal verleden,
getuigen van een trieste strijd.
Wij dwalen verder door het bronzend land
dat zich ondanks de gure dagen,
de tonnen regen en de bijtende zon,
toch weer in alle variëteiten
van lentegroen omhult,
aan alle pelgrims langs het pad
de schoonste plaatjes toont.
Wanneer de lange, grote tocht
verheugd herinneren zal zijn,
zullen wij in ons lenteland
de vrienden en de dagen koesteren.
Allicht een beetje triest,
maar moe en o zo dankbaar,
intens en rijker in het leven staan,
veerkrachtig onze levenswegen gaan.
© Paul Vereecken, 23 maart 2024
weemoedwegen, woud
van tranen in het oude
hart van Portugal
Caminando
Ik hou wel van dit stille zwerven.
De bruine, bonkige huid van deze kabbelende kronkelpaden
daagt alle zintuigen en spieren uit.
Hier draagt de rillerige lente haar eerste kleurig kleed.
Wij stappen monter uit de dageraad
en worden elke dag opnieuw onthaald
op waaw-gezichten langs wonderlijke, ruige wegen.
We kruisen blijgezind het pad met wandelhelden van de wereld.
De felle regenbuien en de ballast
van de zware wandeldagen
worden steevast beloond
met geurige gerechten uit dit lekkere land.
De straffe sterkte van verhalen zal
tussen klinkende glazen enblinkende spiegels
allicht weer schaterlachend blije, hoge toppen scheren
bij alle disgenoten, oud en nieuw.
Het krakend slapengaan zorgt voor een diepe, korte nacht.
Heel vroeg al morgen delen prille vogels
de zeldzaam mooie, nieuwe tocht met ons.
Ik hou wel van het zwervend zwijgen,
dat alle taal straks voeding geeft,
dat deze mens laat voelen dat hij steeds liever, trager leeft.
PV, luchthaven Porto 11 maart 2024.
Welkom. Hier geven we jullie graag wat info over onze tocht naar Compostella. We vertrekken in Lissabon op 23 februari 2024. Af en toe vertellen we graag wat over ons avontuur en we steken er een fotootje bij. Bedankt om ons te volgen! Op de foto rechtsonder ontmoet je alvast de 7 mensen die samen vertrekken.
