Camino 2025: Porto-Santiago de Compostela - Finisterra
CAMINANDO 2025
(1-22 maart 2025)
Ik hou wel van dit stille zwerven.
De bruine, benige huid van
deze kabbelende kronkelpaden
daagt alle zintuigen en spieren uit.
Hier draagt de rillerige lente
haar eerste hupse gewaad.
Wij stappen monter uit de dageraad
en worden elke dag opnieuw
langs bonkige wegen onthaald
op wonderpanorama’s.
We kruisen blijgezind het pad
met wandelhelden van de wereld.
De felle regenbuien en de ballast
van de zware wandeldagen
worden steevast beloond
met geurige gerechten uit
dit schone schiereiland.
De straffe sterkte van verhalen zal
tussen klinkende glazen en blinkende spiegels
weer schaterlachend hoge glundertoppen scheren
bij vertrouwde en pittige nieuwe tochtgenoten.
Het krakend slapengaan zorgt
heilzaam voor een diepe, korte nacht.
Heel vroeg al morgen delen prille vogels
de zeldzaam mooie, verse tocht met ons.
Ik hou wel van het zwervend zwijgen
langs paden van sereen geluk,
dat alle taal straks voeding geeft,
mijn belegen lijf laat voelen
dat het trager en ja, liever leeft.
©Paul Vereecken, 2025
Compostella 2024 Berichten uit het zuiden
Gracias
De stad zelf slaapt nog half,
wrijft zich de schone ogen uit
als onze vastberaden treden resoneren
tegen de lage witte muren
van zwijgzame, stokoude huizen.
Al snel stappen wij welgemoed
langs winterlege, koffiebruine akkers
waar in de groene rand, nog schuchter,
de voorjaarsbloeiers ons verblijden
terwijl olijfbomen vanuit hun knoestig harnas
de prille roomwitte bloesems
nog in de kiem bewaren.
Bedwelmd door zon en rijke aroma’s
volgen wij traag de brede Taag.
Die vrolijk glinsterende gids
kabbelt al dagen met ons mee
tot wij, een eind voorbij de oever,
in godverlaten dorpen komen,
skeletten uit een rijk ruraal verleden,
getuigen van een trieste strijd.
Wij dwalen verder door het bronzend land
dat zich ondanks de gure dagen,
de tonnen regen en de bijtende zon,
toch weer in alle variëteiten
van lentegroen omhult,
aan alle pelgrims langs het pad
de schoonste plaatjes toont.
Wanneer de lange, grote tocht
verheugd herinneren zal zijn,
zullen wij in ons lenteland
de vrienden en de dagen koesteren.
Allicht een beetje triest,
maar moe en o zo dankbaar,
intens en rijker in het leven staan,
veerkrachtig onze levenswegen gaan.
© Paul Vereecken, 23 maart 2024
weemoedwegen, woud
van tranen in het oude
hart van Portugal
Caminando
Ik hou wel van dit stille zwerven.
De bruine, bonkige huid van deze kabbelende kronkelpaden
daagt alle zintuigen en spieren uit.
Hier draagt de rillerige lente haar eerste kleurig kleed.
Wij stappen monter uit de dageraad
en worden elke dag opnieuw onthaald
op waaw-gezichten langs wonderlijke, ruige wegen.
We kruisen blijgezind het pad met wandelhelden van de wereld.
De felle regenbuien en de ballast
van de zware wandeldagen
worden steevast beloond
met geurige gerechten uit dit lekkere land.
De straffe sterkte van verhalen zal
tussen klinkende glazen enblinkende spiegels
allicht weer schaterlachend blije, hoge toppen scheren
bij alle disgenoten, oud en nieuw.
Het krakend slapengaan zorgt voor een diepe, korte nacht.
Heel vroeg al morgen delen prille vogels
de zeldzaam mooie, nieuwe tocht met ons.
Ik hou wel van het zwervend zwijgen,
dat alle taal straks voeding geeft,
dat deze mens laat voelen dat hij steeds liever, trager leeft.
PV, luchthaven Porto 11 maart 2024.
Welkom. Hier geven we jullie graag wat info over onze tocht naar Compostella. We vertrekken in Lissabon op 23 februari 2024. Af en toe vertellen we graag wat over ons avontuur en we steken er een fotootje bij. Bedankt om ons te volgen! Op de foto rechtsonder ontmoet je alvast de 7 mensen die samen vertrekken.
